نقش برتر پارس ، معماری ، شهرسازی

پاورپوینت تحلیل و بررسی خانه رسوا سن ویتاله اثر ماریو بوتا
 
 
ماریو بوتا همکاری با معماران به نام و مشهوری چون لوکوربوزیه در سالهای ۱۹۶۵-۱۹۶۹ و لوئی کان در سال ۱۹۶۹ (یکی از مهم ترین اعضای مدرسه فنی سوئیس) را در کارنامه خود به ثبت رسانده است. ماریو بوتا یکی از اعضای مهم مکتب تیسینز بود که در همین راستا گرایشهای فرمالیستی در یکسری خانه های ویلایی ساده و ظریف در کارهای او به چشم میخورد
 
فهرست مطالب
معرفی اجمالی معمار 
زندگینامه
معرفی خانه ریوا سن ویتاله 
موقعیت 
کانسپت 
تفسیر معمار 
توضیحات تکمیلی 
فضاها
متریال 
فرم کلی 
فرم کلی پلان 
سایت پلان 
ورودی 
پله‌ها 
مدارک 
پلان طبقه اول 
پلان طبقه همکف 
پلان طبقه دوم 
پلان طبقه سوم 
طبقات مختلف 
مقطع 
نماها 
نور
بازشوها
سازه 
تضاد 
فضاهای دسترسی 
تعادل و تقارن 
نمای داخلی خانه 
 
بخشی از مطلب
زن و شوهر سوئیسی، کارلو و بیانچی، که ماریو بوتا یک آپارتمان قدیمی را در روستای کوچکجنسترریو برایشان بازسازی نمود، دوستان صمیمی او بودند. مدت کوتاهی پس از آن، هنگامی که بوتا در سال ۱۹۷۰ میلادی فارغ التحصیل شد، همین این زوج، او را مسئول ساخت پروژه خانه جدیدشان کردند. اما این بار قرار بود خانه آن‌ها در کانتون (منطقه اداری سوئیس) Ticino، در پای مونته سن جورجیو و با چشم‌اندازی رو به سوی دریاچه لوگانو ساخته شود. اگرچه لیست نیازهای آن‌ها بسیار شبیه به بازسازی قبلی بود، اما خانه ارزان قیمت جدید با دو اتاق خواب برای زن و شوهری که دارای دو فرزند بودند، به طراحی کاملا متمایزی نیاز داشت. در حقیقت، طراحی بسان ساخت خانه‌ای از سقف به سوی پایین بود.
موقعیت:
خانه ریوا سن ویتاله یا خانه بیانچی در منطقه آلپاین ریوا سن ویتاله، از بخش سوئیس کانتون Ticino ، در سراشیبی که به دریاچه لوگانو ختم میشود، در یک محیط روستایی و در انتهای پیاده روی قدیمی که توسط کوه ها برای رسیدن به جنگل کم عمق ایجاد شده ، قرار گرفته است. مناطق اطراف مسیر پیاده رو که به سازه بوتا ختم میشوند، از توسعه بی رویه شهری رنج میبرند. در نتیجه، از همان ابتدا، یکی از اهداف اصلی ماریو بوتا، طراحی خانهای بود که بتواند مرزهای نادیده گرفته شده گسترش شهری را مشخص نموده و در نتیجه از جنگل کم عمق روستا محافظت نماید.
خانه ریوا سن ویتاله ماریو بوتا
این قطعه زمین، زمینی بی‌نظیر بود که Leontina Bianchi، آن را از نیاکانش به ارث برده بود و در محدوده ۸۵۰ متر مربعی آن، درختان شاه بلوطی در تپه شیبداری که به دریاچه لوگانو ختم می‌شد، رو به قله‌های پوشیده از برف  Monte Generoso قد برافراشته بودند. با توجه به معماری قدرتمند بوتا، مدت کوتاهی پس از ساخت خانه، بررسی جدیدی در مورد برنامه ریزی شهری مختص این منطقه به عنوان یک منطقه سبز و جنگلی به راه انداخته شد. به همین دلیل، طرح ساخت هیچ اثر دیگری در این عرصه تایید نشد و خانه بیانچی توانست یکه تاز این  چشم انداز محافظت شده باشد.
کانسپت:
خانه ریوا سن ویتاله را می‌توان به عنوان نتیجه تلفیق تمام روش‌های ترکیبی مخصوص بوتا در نظر گرفت. این خانه از یک فرم هندسی واضح و مشخص تشکیل شده است که میتواند به عنوان بازتابی از تعهد لوکوربوزیه به عناصر جامد درک شود. محاسبات طرح، شامل مجموعه‌ای از جمع و تفریق‌های عمودی عظیم بود که سازهای در ارتفاعات مختلف را ایجاد نمود و به نوعی به پیش نویسی برای طرح اصلی تبدیل گردید. علاوه بر این، یک حجم منشوری دیگر نیز به چشم میخورد که با ابعاد کوچک‌تر خود، ورودی خانه را ایجاد می‌نماید. این حجم کوچک‌تر به عنوان یک شبکه فلزی شفاف از اهمیت کمتری برخوردار است. بوتا در نظر داشت سازه‌ای عمودی را خلق کند که ارتباط کلیدی خود را با کوه‌ها از دست ندهد و این امر به وضوح در شکل عمودی خانه مشهود است.
تفسیر معمار خانه ریوا سن ویتاله
حجم‌های مشخص سازههای باستانی که آنسوی درختان قد برافراشته‌اند، مانند نشانه‌ای از ردپای انسان‌ها، به یکی از ویژگی‌های این منطقه بدل شده‌اند. علاوه بر معبد ریوا سن ویتاله که در قرن شانزدهم میلادی ساخته شده، برج های سنتی تاریخی “روکلی”، نیز در این منطقه به چشم میخورند. این برج‌ها که در گذشته تعداد زیادی از آن‌ها بنا نهاده شده بود، به عنوان مکانی برای شکار پرندگان استفاده می‌شدند و بعدها به عنوان خانه‌های تابستانی مجددا بازسازی شدند.
خانه بیانچی
آن‌چه سبب متمایز شدن این منطقه می‌شود، ترکیب بی‌نظیر این طبیعت شگفت‌انگیز با این سازه‌های سنتی است. در این فضای گسترده، طبیعت ناچارا مجبور است، تا با فضاهای جذاب ساخته شده به دست انسان، ارتباط عمیقی را ایجاد کند. در ریوا سن ویتاله، معمار به منظور محافظت از چشم انداز جنگل و جلب رضایت دوستانش برای لذت بردن از دریاچه و درختان، تمدنی بومی محیط را به وسیله برقراری ارتباطی مستقیم و بی‎نظیر با زمین، بازتعریف نموده است.
ریوا سن ویتاله
خانه ریوا سن ویتاله به شکل یک برج مربع شکل با طول ده متر و ارتفاع سیزده متر ساخته شده است. این سازه بسان تندیسی با چهار ارتفاع مختلف است که با محیط اطراف، دریاچه، کلیسای ملانو، چمنزار و جنگل تلفیق شده و از مسیر پیاده روی قدیمی در دسترس است. هر برش ایجاد شده بر روی نمایه، نشان دهنده دیدگاه خاصی است و باورهای متعدد ماریو بوتا را در مورد معماری و طراحی نشان می‌دهد. از این رو، نمای ساختمان، صرفا وسیله‌ای برای تزئین سطح بیرونی یک ساختمان نیست، بلکه  رابطه بین فضای درونی خانه را با محیط اطراف، حرکت خورشید یا چشم انداز  ساختمانی تاریخی بیان می‌کند. نمای ساختمان از هندسه‌ای بهره می‌برد که تلفیقی از چشم اندازهای اطراف را به تصویر می‌کشد.
فضاهی خانه ریوا سن ویتاله
ورودی اصلی در جانب سراشیبی کوه قرار دارد و فضای بیرون را توسط پل فلزی که از بالای سراشیبی آغاز می‌شود و از فضاهای مختلفی عبور میکند تا از جانب طبقه بالایی به خانه راه یابد، به این سازه مرتبط می‌کند. بخشی که از آن، پل وارد هال اصلی خانه میشود، جاییست که در آن میتوان به بالکنی با چشمانداز دریاچه Lugano دسترسی داشت. یک پل باریک، که دارای طولی برابر با هجده متر است، به عنصری برای تفکیک خانه از زمین تبدیل شده است و خانه را  به نمایی کلی از محیط اطرافش بدل می‌کند. در نتیجه، احساس گذر از آن و ورود به خانه، حس ورود به حومه را به خصوص، زمانی که چشم بیننده بیشتر به سمت کلیسای ملانو و روستای واقع در سوی دیگر دریاچه خیره می‌شود، زنده می‌سازد.
راه پله درونی خانه ریوا سن ویتاله
راه پله‌ای که در مرکز خانه قرار دارد توزیعی شعاعی را در هر طبقه ایجاد می‌کند و بسان نقطه‌ای از اتصال عمودی است که تمام سطوح را به هم پیوند می‌دهد. این مسیر مارپیچ، آرایه‌ای از چشم‌اندازهای مختلف را برای ما فراهم می‌کند. طبقه چهارم دارای یک اتاق مطالعه و یک تراس بالایی در جهت شرقی به سمت دریاچه و کوه است. در طبقه سوم، مجموعه اتاق خواب‌های اصلی به همراه یک اتاق پانسمان و اتاق خواب با حمام اختصاصی واقع شده‌اند. همچنین بالکنی با چشم انداز دریاچه و کوه به چشم می‌خورد که رو به سوی جنوب و چمن‌زار قرار گرفته است. اتاق خواب کودکان که در طبقه دوم و در بالای آشپزخانه قرار دارد، دارای حمام و اتاق مطالعه است. تمام بخش‌های این طبقه با طرح باز خود به لحاظ بصری با یکدیگر و با فضاهای پایین ارتباط برقرار می‌کنند.
در طبقه اول، محوطه‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند و شامل اتاق نشیمنی است که با استفاده از راهرویی، که در آن شومینه واقع شده ، به آشپزخانه مرتبط می‌شود. یک گالری نیز درهر دو فضا به چشم می‌خورد. در نهایت، در طبقه همکف، یک انبار، لباسشویی و یک منطقه نیمه سرپوشیده که در آن وسایل نقلیه نگهداری می‌شوند، قرار دارد.
متریال:
مهم‌ترین عناصر خانه ریوا سن ویتاله، بتن خاکستری دیوارهای باربر و پل فلزی ای است که به خانه ختم می‌شود. کف سازه نیز از کاشی‌های سرامیکی ساخته شده است.